ฟ้าฮ่าม

หลังวันที่ ๑ ก.ค. ๒๕๖๔ จะยังเปิดให้อ่านฟรี ๕ บทแรกของภาค ๑ แต่ส่วนที่เหลือ (บทที่ ๖ - ๒๔) จะติดเหรียญนะคะ

และตั้งแต่บทที่ ๒๕ เป็นต้นไป จะลงให้อ่านแบบไม่ติดเหรียญ ๓ วัน หลังจากนั้นระบบจะเก็บเหรียญ พอจบภาค ๒ จะปรับเป็นเปิดบางตอนให้ทดลองอ่่านเหมือนภาค ๑ ค่ะ

----

นวนิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับ

นักอ่านที่ไม่ชอบบทบรรยาย และ/หรือ นักอ่านที่ชอบบทสนทนาเยอะๆ

 นักอ่านสายหวาน เพราะนักเขียนไม่ค่อยเติมน้ำตาล

แต่! ถ้าชอบเรื่องย้อนยุค โทนเรื่องหนักๆ ตัวละคร (โดยเฉพาะนางเอก) ย้ำคิดย้ำทำ มีเรื่องฝังใจ ฟุ้งซ่านและมีความน่ารำคาญในบางแง่มุม  เชิญบทที่ ๑ ค่ะ

----

เยี่ยมรุ่ง เจ้าเฟื่องร้อย เจ้าแก้วก๊อ ขุนหลวงฟ้าฮ่าม ขุนจักรแสงเมือง หาญห่มฟ้า และเหล่าเจ้าราชบุตร ต่างเป็นตัวแทนของชายหญิงในยุคสมัยหนึ่งที่ชายเป็นใหญ่ สตรีถือเป็นสมบัติในเรือนของบุรุษ ไม่มีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิตให้กับตนเองได้ และเจ้ามหาชีวิต เป็นเจ้าของชีวิตของไพร่ฟ้าทุกคน มีสิทธิ์สั่งเป็น...สั่งตายทุกผู้

และเพราะไม่อาจเลือกสิ่งใดได้ บ้างจึงต้องชะตาขาด บ้างพลัดพรากจากคนที่รักทั้งจากเป็นและจากตาย บ้างมีชีวิตอย่างทนทุกข์ทรมาน บ้างอยู่อย่างอ้างว้างเดียวดาย

และส่วนน้อยเหลือเกิน...ที่สุขสมหวังในบั้นปลาย

----

นวนิยายเรื่องนี้จะมีกลิ่นอายของวัฒนธรรมล้านนาอยู่บ้าง เช่น ชื่อ ตำแหน่ง สรรพนาม แต่ไม่ได้ใช้อาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่ง หรือช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งของประวัติศาสตร์มาเป็นฉากหลังของนวนิยาย หรืออีกนัยหนึ่ง ไม่สามารถอ้างอิงประวัติศาสตร์ไม่ว่ายุคใด หรือชนชาติใดในนวนิยายเรื่องนี้ ชีวิตความเป็นอยู่และประเพณี เกิดจากวัฒนธรรมจริงผสมผสานกับจินตนาการของนักเขียน

----

ตัวอย่าง

----

แม้จะอายุย่างสิบเจ็ดปี ทว่าในความทรงจำของเยี่ยมรุ่งกลับมีเรื่องราวชวนให้ปวดร้าวหัวใจมากนัก ทั้งเคยถูกเหยียบย่ำทำร้ายร่างกายและจิตใจอย่างสาหัส จนบางครั้งยามนึกถึงเรื่องในอดีตก็ให้สงสัยว่านางยังครองสติครบถ้วนสมบูรณ์อยู่ได้อย่างไร

นางอยู่มาได้ด้วยความหวัง...หรือความแค้นกันแน่

เยี่ยมรุ่งเคยหวังว่าจะมีชีวิตที่ไม่ต้องอยู่ในอาณัติผู้ใด หวังว่าจะมีอิสระเสรี ทำทุกสิ่งได้ตามใจ ทว่าเกิดเป็นหญิงก็เท่ากับถูกจำขังไปแล้วครึ่งตัว ยามเด็กเชื่อฟังพ่อแม่ แต่งงานแล้วก็ต้องเชื่อฟังผัว พอแก่ตัวก็ต้องพึ่งพาลูกชาย ความเป็นหญิงจึงทำลายความหวังของตนเองไปมากอยู่แล้ว

การติดตามเจ้าเฟื่องร้อยกลับไปยังเมืองรอยจึงเป็นจุดเริ่มต้นของความหวังและความแค้นอีกครา

หวัง...ว่าจะได้เริ่มต้นการทวงแค้นที่แลกมาด้วยชีวิตบริสุทธิ์ที่ยังไม่ถือกำเนิดชีวิตหนึ่ง และอีกกว่าครึ่งร้อยชีวิตที่ต้องโทษฟันคอริบเรือน!

----

เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอทำให้นางยังไม่ขยับตัว รู้สึกว่าใบหน้าของอีกฝ่ายแนบอยู่กับเรือนผมของตนเอง เมื่อนางเงยหน้าขึ้น จึงสัมผัสได้ว่าปลายจมูกของเขาไล้ผ่านหน้าผากของตนเองไป เยี่ยมรุ่งใจหายวาบ เผลอสะดุ้งแล้วเบนศีรษะออก กลับกลายเป็นว่าวงแขนคู่นั้นกลับรัดแน่นขึ้น คนที่ยังหลับส่งเสียงอืออาคล้ายถูกรบกวน

นางร้องฮึในลำคอ ไม่สนใจอีกแล้วว่าเขาจะยังหลับสบายอยู่ พยายามดึงแขนที่รัดเอวนางไว้ออกจากกัน ทว่าแรงรัดกลับทวีขึ้นอีก อ้อมแขนนั้นแน่นหนาเสียจนคนโดนกอดชักจะสงสัยว่าคนกอดหลับจริงหรือแกล้งหลับกันแน่ ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของอีกฝ่ายก็ขยับจากหนุนหมอนมาซุกที่ซอกคอ ลมหายใจที่ยังคงสม่ำเสมอเป่ารดคอและไหล่ ริมฝีปากอุ่นจัดแนบอยู่กับบ่าของนาง ทำให้ความรู้สึกเหมือนมดไต่ หัวใจสั่นระรัวกลับมาอีกครั้ง

เยี่ยมรุ่งยกมือยันหน้าอกของชายหนุ่ม กะจะผลักออก ผิวกายใต้ฝ่ามือนางค่อนข้างร้อน สัมผัสแข็งแกร่งทว่าเรียบลื่นทำให้รู้สึกเหมือนมีเลือดแล่นไหลขึ้นใบหน้าและติ่งหู

----

----

นวนิยายเรื่องอื่นของมุตตา